Op 17 juli stond de klok even stil! , wij hoorde dat Peter was heengegaan. We wisten dat dit eraan zat te komen, maar toch! de schok en het onwerkelijke! , het ongeloof! Heel wat jaren geleden hoorde wij dat Peter ziek was geworden . Hij heeft zich er nooit bij neergelegd en het optimisme zag je in zijn wijze van leven. Peter! , je bent al meer dan 34 jaar met Bien onze overbuurman, we hebben jullie kinderen geboren en groot zien worden. Al spraken we elkaar niet veel , een groet of lach was er altijd wel! Bien & kinderen , familie en vrienden , heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Rust zacht Peter ! Je laat een leegte achter!